Ριχάρδος- Όχι ο Λεοντόκαρδος

Ποτέ μου δεν περίμενα ερχόμενη στην Αλεμάνια ότι η αγάπη μου και ο ενθουσιασμός μου για την δουλειά και την επιστήμη μου θα έπιανε πάτο..τόσο πάτο που δεν πάει άλλο.

Η αλήθεια είναι πως είμαι ρομαντική. Εκπαιδεύτηκα σε ένα περιβάλλον όπου κυριαρχούσε η αγάπη για αυτό που κάνεις, η ανάγκη να μεταδώσεις τις γνώσεις σου στους νεότερους. Κυριαρχούσαν οι ατέλειωτες συζητήσεις, είτε επιστημονικές  είτε για ότι άλλη μαλακία μπορείτε να φανταστείτε, υπήρχε συνεργασία μεταξύ των ανθρώπων. Όλο αυτό με έκανε να αγαπήσω ακόμα πιο πολύ τον χώρο της έρευνας και να θελήσω να μεταβώ στην Αλεμάνια και να ζήσω την εμπειρία της state of the art research.

 Αντικειμενικά μιλώντας, όντως η Αλεμάνια διαθέτει καλά ερευνητικά εργαστήρια, βέβαια εγώ είχα την τύχη να βρεθώ στο "καλύτερο". Ο Ριχάρδος έχει πολύ δύναμη και πολλά πολλά χρήματα. Δεν χάνει ευκαιρία να μας τα επιδείξει. Ζούμε με τον φόβο της ανανέωσης συμβολαίου κάθε χρόνο ή κάθε εξάμηνο. Κάποιοι δεν έχουν καν συμβόλαιο, αλλά "υποτροφία" και αυτή είναι ακόμα χειρότερη μιας και δεν σου εξασφαλίζει ασφάλεια υγείας, κοινωνικές ασφαλίσεις. Αλλά το χειρότερο είναι τα ψυχολογικά παιχνιδάκια του και το πως χειρίζεται τους ανθρώπους. Δεν τον ενδιαφέρει για κανένα μας. Είμαστε μηχανές παραγωγής και με την πρώτη ευκαιρία γουστάρει να δημιουργεί κοντρούλες μεταξύ μας. Επίσης, δεν ξεχνά να μας υπενθυμίζει πόσο ανιαροί-ηλίθιοι είμαστε, όπως έγινε σήμερα.

Και ερωτώ το πολύ αγαπημένο μου αφεντικό, μήπως το πρόβλημα είναι αλλού; Το σκέφτηκε άραγε ποτέ;

Θέλω να την κάνω όσο πιο γρήγορα μπορώ για να σώσω τη ψυχή μου, τις αξίες μου και μην γίνω ίδια με αυτόν.

Και με αυτή την ανάρτηση προκηρύσσω την έναρξη του σχεδίου διαφυγής!!!!!!

Καλή τύχη και στην φίλη μου από Λατινική Αμερική που σήμερα έβαλε σε εφαρμογή το δικό της σχέδιο!