Παρασκευή 27 Μαΐου 2016

Η αρχή της κρίσης....ηλικίας

Νέα Υόρκη, 1 Απριλίου 2016

Χτυπά το ξυπνητήρι, κοιτάζω από το παράθυρο του δωματίου, ο ήλιος έχει κάνει αισθητή την παρουσία του. Μια χαρά λέω μέσα μου. Θα κάνω το μπανάκι μου, θα χτενίσω το μαλλί και βολτίτσα στα στενά του East Village!!!
Τι το ήθελα να χτενίσω το μαλλι; Γιατί δεν έμεινα αχτένιστη όπως κάθε μέρα στην Αλεμάνια; Όπως χτενίζομαι την βλέπω, με βλέπει..τι να πω η καημένη; Καλωσόρισες; Με πιάνουν κατευθείαν τα κλάματα. Πότε μεγάλωσα; Πότε πέρασαν τα χρόνια; Τι έκανα μέχρι τώρα στη ζωή μου; Είμαι ευτυχισμένη; Πότε θα γίνω μάνα; Και άλλες πολλές ερωτήσεις να τριγυρίζουν στο μυαλό μου!
Με βλέπει το αγόρι να κλαίω και μου λέει: " Όχι, δεν είναι άσπρη τρίχα, το φως φταίει". Τον πίστεψα αλλά ξέχασα ότι ήταν πρωταπριλιά!!! Χαχα...(Δυνάμενος ο Πάτερ)

Περνούν τα χρόνια παίδες και δεν το καταλαβαίνουμε! Ας ζήσουμε λοιπόν τη ζωή μας! 

3 σχόλια:

  1. Δυνάμενος ο πάτερ!
    Και είναι και ελεήμων!:)
    Αμα σε πιάνουν έτσι κρίσεις να σκέφτεσαι τον κουμπάρο σου.
    Είναι πιο μεγάλος σου, αντί να έχει μια οργανωμένη ζωή και επαγγελματικό πλάνο ασχολείται με το πως θα κατακτήσει το MD League στο fantasy και αντί να έχει ένα αξιόλογο άνθρωπο δίπλα του σκέφτεται να προσφέρει συμβόλαιο 2+1 στην κουμπάρα!
    cheers, soon we will share our concerns while drinking cocktails!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πφτ, ανακάλυψα την πρώτη πριν 3-4 χρόνια, στα 25-26 μου δηλαδή. Ένα μικρό πανικό τον έπαθα, αλλά ντάξει όχι και κλάμα! Και δεν ήμουν ΚΑΝ στη Νέα Υόρκη! Απλά είχα αποφασίσει τότε ότι θα άφηνα το μαλλί να κατέβει όλο στο φυσικό, να το δω μια τελευταία φορά "γιατί θα ασπρίσει και δεν θα θυμάμαι τι χρώμα ήταν το φυσικό μου". Το έκανα και από τότε άλλαξα και 2 φορές χρώμα. :)
    Μακάρι να εν τούτα τα μαράζια μας! Cheers!

    ΑπάντησηΔιαγραφή